“Τμήμα Περιβάλλοντος; Το επάγγελμα του μέλλοντος! Να το δηλώσεις στο μηχανογραφικό!» Ε, και κάπως έτσι μπήκε στη λίστα, ως η μόνη επιλογή ΑΕΙ πέρα των πολυτεχνικών σχολών. Το κλίμα πριν την παρθενική άφιξη στο νησί λίγο πολύ…αναμενόμενο: η μάνα πίσω στον Τύρναβο να κλαίει και με τον πατέρα στο λεωφορείο / πλοίο «για εγγραφή και σπίτι – για κάνα εξάμηνο το πολύ, αφού θα ξαναδώσω». Το σφίξιμο στο στομάχι όταν πρωτοαντικρύζεις τη Μυτιλήνη από το κατάστρωμα, σε κάνει να αλλάξεις άρδην άποψη. Με τις πρώτες παρέες, τους πρώτους έρωτες, την φοιτητική ανεμελιά, τις ομορφιές του νησιού, τη θεατρική ομάδα αργότερα, βρίσκεσαι στον παράδεισο. Και με τη σχολή; Με το «επάγγελμα του μέλλοντος»; Νομίζω ότι είμαστε πλέον όλοι μάρτυρες του πόσο πρωτοποριακό ήταν να σπουδάσεις τότε την περιβαλλοντική επιστήμη. Και όχι μόνο αυτό, η πτυχιακή μου εργασία ήταν πάνω στην Ανάλυση Κύκλου Ζωής (Life Cycle Assessment – LCA). Αυτή τη στιγμή, σχεδόν 25 χρόνια μετά, η LCA είναι ίσως το πιο σημαντικό εργαλείο ανάλυσης του περιβαλλοντικού & ανθρακικού αποτυπώματος προϊόντων, κτιρίων και συστημάτων. Δεν είναι όμως μόνο η γνώση και η πρωτοπορία, είναι και η διεπιστημονικότητα που μαθαίνεις στο Τμήμα Περιβάλλοντος. Το πως να προσεγγίζεις ένα θέμα, πως να ανατρέχεις στην βιβλιογραφία, πως να χτίζεις την άποψη ή έρευνά σου ώστε να καταλήξεις σε αποδεκτά αποτελέσματα. Δηλαδή δεξιότητες απαραίτητες για κάθε είδους επαγγελματική εργασία. Με τις σπουδές στο Τμήμα έχτισα τις βάσεις της καριέρας μου. Θέματα όπως η διαχείριση αποβλήτων, οι ΑΠΕ και η περιβαλλοντική χημεία βρίσκονται στην καθημερινή μου ατζέντα, ενώ άλλα, όπως η εδαφολογία, η οικολογία, η τηλεπισκόπηση, ο οικονομικός σχεδιασμός) και η οικονομική αξιολόγηση περιβάλλοντος έχουν διαμορφώσει τα ενδιαφέροντα και τον τρόπο σκέψης μου. Τους σημερινούς φοιτητές θα τους συμβούλευα να ενημερώνονται συνεχώς για τις εξελίξεις στον τομέα μας. Αυτή τη στιγμή τα πιο καυτά θέματα να είναι η κλιματική αλλαγή και ο άνθρακας, αλλά και η πράσινη χρηματοδότηση (στα πλαίσια του EU Taxonomy Regulation), οι εκθέσεις αειφορίας, η κυκλικότητα των υλικών κα. Επίσης, να στοχεύουν στην απόκτηση τεχνολογικών ικανοτήτων (π.χ. λογισμικά περιβαλλοντικών εφαρμογών και μοντελοποίησης, διαχείριση δεδομένων, τεχνητή νοημοσύνη κα) και την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων (όπως η επικοινωνία, η διαχείριση του χρόνου, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων κα)- προσόντα τα οποία εκτιμώνται ιδιαίτερα στην αγορά εργασίας.”