“To Τμήμα Περιβάλλοντος δεν ήταν από η πρώτη επιλογή στο μηχανογραφικό, την απόφαση, όμως, να έρθω την πήρα γιατί στο πρόγραμμα σπουδών υπήρχαν πολλά μαθήματα γύρω από την Βιολογία τα οποία με ενδιέφεραν. Έχοντας ζήσει όλη μου τη ζωή στην Αθήνα, η ζωή σε ένα νησί ήταν κάτι πρωτόγνωρο που ανακάλυψα με μεγάλη ευχαρίστηση. Οι αναμνήσεις από τα φοιτητικά χρόνια στη Μυτιλήνη είναι πολλές και όμορφες: ταξίδια σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό με τους καθηγητές του τότε τομέα Διαχείρισης Οικοσυστημάτων, εκστρατείες δενδροφύτευσης του Ξενία. Ως φοιτητές είχαμε και πολλές δραστηριότητες πέραν των ακαδημαϊκών, όπως τη δημιουργία της Θεατρικής Ομάδας του πανεπιστημίου και το ανέβασμα της θρυλικής “Χιονάτης”. Από τα πρώτα έτη, το ενδιαφέρον μου για την Οικολογία ήταν μεγάλο και με οδήγησε στο να κάνω αίτηση για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ. Η απόφαση αυτή, χωρίς να το ξέρω βέβαια τότε, άλλαξε τη ζωή μου μιας και στη συνέχεια μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω το διδακτορικό μου πάνω στη Λειτουργική Οικολογία των φυτών. Οι Γάλλοι δεν πολυαστειεύονται στην έρευνα και έπρεπε να τελειώσω το διδακτορικό μου στα 3 χρόνια με αρκετές δημοσιεύσεις. Βέβαια, κατάλαβα τί σημαίνει έρευνα και την αγάπη μου γι’ αυτήν. Τελειώνοντας το διδακτορικό, επέστρεψα στη Μυτιλήνη όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψω και πάλι τα μαγικά φυτά του νησιού και να συνεργαστώ με το Εργαστήριο Διαχείρισης της Βιοποικιλότητας. Μετά από ένα χρόνο έγινα δεκτή για τη θέση της Επίκουρου Καθηγήτριας στον τομέα Αγροοικολογίας στη Γεωπονική Σχολή του Μονπελιέ και ειδικά τέσσερα χρόνια zω μόνιμα στη Γαλλία. Αυτό που λέω σήμερα στους φοιτητές μου είναι ότι όταν κάνουν κάτι που αγαπάνε στο τέλος θα πετύχουν.”