“Η επιλογή του Τμήματος Περιβάλλοντος – όπως συμβαίνει σε μεγάλο μέρος των φοιτητών του, δεν ήταν συνειδητή, για την ακρίβεια η σχολή ήταν στη μέση περίπου του μηχανογραφικού μου, παρόλα αυτά αποτελεί ίσως την καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω τη δεδομένη χρονική στιγμή. Βγαίνοντας από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν έχεις πρακτικά επαφή με την επιστήμη του περιβάλλοντος. Από το πρώτο ωστόσο εξάμηνο-την πρώτη διάλεξη την πρώτη ακαδημαϊκή ώρα κατάλαβα ότι υπήρχε στο διδακτικό προσωπικό κάτι αυθεντικό και ποιοτικό που με «τράβηξε», και μέχρι και το τελευταίο μάθημα για το πτυχίο μου παρακολουθούσα ανελλιπώς τις διαλέξεις, τα εργαστήρια και τις δραστηριότητες πεδίου, τόσο στα μαθήματα «κορμού» – όσο και σε αυτά του τομέα της μηχανικής που τελικά με κέρδισε. Στη συνέχεια των σπουδών μου παρακολούθησα ένα από τα καλύτερα στην Ελλάδα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών σχετικά με το περιβάλλον: το Διατμηματικό «Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων» που συντονίζεται από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Εκεί ήρθα σε πραγματική επαφή με την «διεπιστημονικότητα» που μας ανέφεραν οι καθηγητές μας στο Τμήμα ενώ ταυτόχρονα διδάχθηκα σε βάθος το αντικείμενο της ποιότητας υδάτων, της υγειονομικής μηχανικής και των τεχνολογιών περιβάλλοντος εν γένει. Αυτό το διάστημα ολοκληρώνω τη διδακτορική μου έρευνα η οποία αφορά στη μελέτη των Αγροδασικών Συστημάτων καλλιέργειας ως προς τη Μείωση της Ρύπανσης από Λιπάσματα και Ζιζανιοκτόνα στα Υπόγεια Νερά. Τι θα συμβούλευα τους νέους συναδέλφους; Στο «τέλος της ημέρας» δεν έχει σημασία το τι κάνεις, αλλά να προσπαθείς να είσαι ο καλύτερος σε αυτό που το κάνεις!”.